Σακχαρώδης Διαβήτης
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα.
Σε φυσιολογικές συνθήκες, οι διάφορες τροφές στον οργανισμό χρησιμοποιούνται με τη βοήθεια της ινσουλίνης, η οποία είναι απαραίτητη ώστε τα κύτταρα να παίρνουν την ενέργεια που χρειάζονται. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας. Ο σακχαρώδης διαβήτης οφείλεται σε ανεπάρκεια έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας ή σε μειωμένη αποτελεσματικότητα της ινσουλίνης που παράγεται. Στη συγκεκριμένη πάθηση, το σάκχαρο που παίρνει ο οργανισμός από τις τροφές παραμένει στο αίμα και δεν μπαίνει στα κύτταρα. Για το λόγο αυτό, βρίσκεται σε υψηλές ποσότητες στο αίμα.
Σακχαρώδης Διαβήτης λοιπόν εμφανίζεται :
- Είτε γιατί τα Β-κύτταρα του παγκρέατος δεν παράγουν (εκκρίνουν) επαρκή ποσότητα Ινσουλίνης
- Είτε γιατί το σώμα μας δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη του (Ινσουλινοαντίσταση – Insulin Resistance)
- Είτε γιατί συμβαίνουν και τα δυο μαζί.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η γλυκόζη (σάκχαρο) να κυκλοφορεί και να αυξάνεται συνεχώς στο αίμα, ενώ παράλληλα τα κύτταρα, δε λαμβάνουν την απαραίτητη ενέργεια για την εκτέλεση των λειτουργιών τους.
O σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα μεταβολικό και χρόνιο νόσημα που ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπους και υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής τους. Η θεραπεία του διαβήτη είναι εφικτή και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το μέγεθος της βιοχημικής εκτροπής τις προτιμήσεις του πάσχοντα, την εξειδίκευση της ιατρικής ομάδας, καθώς και το μακρό περιβάλλον.
Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι Σακχαρώδους Διαβήτη:
Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1
Λέγεται και Ινσουλινοεξαρτώμενος Σακχαρώδης Διαβήτης ή Νεανικός Σακχαρώδης Διαβήτης ή J.O.D. (Juvenile Onset Diabetes). Στην περίπτωση αυτή, έχουμε καταστροφή των Β κυττάρων του παγκρέατος. Αποτέλεσμα να μην παράγεται καθόλου ινσουλίνη (ολική έλλειψη) ή να έχουμε ελάχιστη έκκρισή της. Το πάγκρεας είναι κατεστραμμένο είτε λόγω Αυτοανοσίας (δυσλειτουργία ανοσοποιητικού), είτε λόγω κάποιου ιού. Πρόκειται για Χρόνιο Νόσημα.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 , αποτελεί την κυριότερη μορφή διαβήτη στα παιδιά, μπορεί ωστόσο να προσβάλλει και ενήλικες. Η Νόσος παραμένει δια βίου.
Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2
Λέγεται και Μη Ινσουλινοεξαρτώμενος Σακχαρώδης Διαβήτης.
Στον τύπο αυτό, είτε δεν παράγεται αρκετή ινσουλίνη από τα Β-κύτταρα του παγκρέατος , είτε αυτή που παράγεται, δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στο σκοπό της, λόγω αντίστασης οργάνων και ιστών του σώματός μας σε αυτήν (Ινσουλινοαντίσταση – Insulin Resistance).
Η κυκλοφορούσα στο αίμα γλυκόζη (σάκχαρο) αυξάνεται, αφού δεν εισέρχεται επαρκώς στα κύτταρα.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, ευθύνεται για το 90% περίπου, όλων των περιπτώσεων Διαβήτη.
Πρόκειται επίσης για Χρόνιο Νόσημα. Ενοχοποιούνται συνδυαστικά, γενετικοί παράγοντες αλλά κυρίως επίκτητοι, εξωγενείς. Τέτοιοι είναι η διατροφή, ο τρόπος ζωής, η έλλειψη σωστού ύπνου, η τοξίκωση(τοξικό φορτίο) και πολλαπλές ανεπάρκειες μικροθρεπτικών συστατικών.
Σακχαρώδης Διαβήτης της Κύησης
Ο τύπος αυτός Διαβήτη, εμφανίζεται κάποιες φορές (3-5%) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Περιλαμβάνει γυναίκες, που ποτέ πριν την κύησή τους, δεν είχαν Σακχαρώδη Διαβήτη. Μοιάζει στα χαρακτηριστικά, με το Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2.
Συμβαίνει στην περίοδο αυτή, λόγω των τεράστιων αλλαγών στο μεταβολισμό, καθώς και στις ορμόνες της εγκύου γυναίκας. Ο μηχανισμός έκκρισης κανονικών επιπέδων Ινσουλίνης από τα Β-κύτταρα του παγκρέατος, «μπλοκάρεται» από την έντονη δράση των ορμονών του Πλακούντα. Για να αντιρροπήσει ο οργανισμός την κατάσταση έλλειψης Ινσουλίνης, διεγείρει τα Β-κύτταρα του παγκρέατος, να παράξουν έως και διπλάσια ποσά Ινσουλίνης.
Κάποιες φορές ωστόσο, δεν επιτυγχάνεται αυτό, με αποτέλεσμα την εμφάνιση Σακχαρώδους Διαβήτη.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης της Κύησης, εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες παχύσαρκες κατά την έναρξη της εγκυμοσύνης τους, σε περιπτώσεις που υπάρχει κληρονομικό ιστορικό στην οικογένειά τους, καθώς και σε γυναίκες ηλικίας άνω των 35 ετών.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης της Κύησης, είναι αναστρέψιμο Νόσημα. Συνήθως, υποχωρεί μετά τον τοκετό. Ωστόσο είναι εξαιρετικά επικίνδυνος καθόλη τη διάρκεια της κύησης. Δημιουργεί σοβαρές περιγεννητικές επιπλοκές (προεκλαμψία, εκλαμψία κύησης, υπέρταση) και απειλεί μέχρι και τη ζωή μητέρας και εμβρύου. Νεογνά μητέρων παχύσαρκων στην κύηση ή που ανέπτυξαν Σακχαρώδη Διαβήτη Κύησης, έχουν αυξημένο κίνδυνο στη μετέπειτα ζωή τους, να παρουσιάσουν Παχυσαρκία, Διαταραχή Ανοχής Γλυκόζης (IGT – Impaired Glucose Tolerance) και Σακχαρώδη Διαβήτη (30-40%).
Σακχαρώδης Διαβήτης – Θεραπευτική αντιμετώπιση
Η μέχρι σήμερα, Θεραπευτική Αντιμετώπιση περιλαμβάνει διαιτητικές παρεμβάσεις και προτροπή για την αύξηση της φυσικής δραστηριότητας. Οι ασθενείς υποβάλλονται σε εξαντλητικές και στερητικές δίαιτες, ενώ ταυτόχρονα η απαίτηση για αφοσίωση και συγκέντρωση στο πρόγραμμά τους είναι μεγάλη. Τα αποτελέσματα πενιχρά. Η ταλαιπωρία των ασθενών τεράστια. Φαρμακευτικές αγωγές οι οποίες από δυο κατηγορίες που υπήρχαν στο παρελθόν, πλέον έχουν γίνει έξι, μπορεί μεν να καταφέρνουν να ρυθμίζουν τα επίπεδα της γλυκόζης (του σακχάρου) στο αίμα, αλλά χορηγούνται δια βίου και δεν προστατεύουν από όλες τις υπόλοιπες ασθένειες, οι οποίες αναπτύσσονται με τα χρόνια όπως: καρδιόπαθειες, υπέρταση κλπ. Χορήγηση ενέσιμης ινσουλίνης η οποία και αυτή γίνεται δια βίου, χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση της ορμονικής ισορροπίας. Στον ασθενή πρέπει καθημερινά, να χορηγείται η ημερησία δόση του, για να μπορεί να λειτουργεί.
Σε αντίθεση, τα θεραπευτικά πρωτόκολλα με βιομιμητικές ορμόνες φαίνεται πως αποδίδουν πολύ καλύτερα στους ασθενείς, παρέχοντάς τους και ένα ποιοτικότερο τρόπο ζωής. Η μεγάλη απήχηση των Βιομιμητικών (bioidentical) ορμονών, οφείλεται στο ότι είναι φυσικές και έτσι το σώμα μας μπορεί να τις μεταβολίζει, όπως έχει σχεδιαστεί να κάνει με τις δικές του, χωρίς παρενέργειες.
Οι Βιομιμητικές Ορμόνες δεσμεύονται («κουμπώνουν») στους ορμονικούς μας υποδοχείς, ακριβώς σαν το κλειδί πάνω στην κλειδαριά του, δίνοντας έτσι άμεσο αποτέλεσμα, σε αντίθεση με την κλασσική ορμονική θεραπεία υποκατάστασης, όπου οι συνθετικές ορμόνες χύνονται πάνω στους ορμονικούς υποδοχείς και όχι μόνο, αλλά και σε άλλες θέσεις στεροειδικών υποδοχέων, με τελικό αποτέλεσμα, όχι απλά το μη άμεσο αποτέλεσμα, αλλά και μία πλειάδα παρενεργειών.
Οι ασθενείς βλέπουν την καθημερινότητα τους, σταδιακά να βελτιώνεται. Παράλληλα, τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.
Οι συγκεκριμένες θεραπείες, σε κλινική πράξη χρησιμοποιούνται από το 1997 με χώρα αφετηρίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.
Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από τη οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος , σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.
Για να είστε πάντα καλά.
Dr. Κυριάκος Τίγκας, M.D.
Χειρουργός Γυναικολόγος – Μαιευτήρας
Εξειδίκευση σε : Λειτουργική, Προληπτική, Αντιγηραντική Ιατρική,
Ορμονική Αποκατάσταση γυναικών με Βιομιμητικές Ορμόνες,
Χειρουργική Γυναικολογική Ογκολογία, Χειρουργική Μαστού