Θεραπευτική αντιμετώπιση Ουρολοιμώξεων και αποφυγή πολλαπλών υποτροπών με :
- Εξειδικευμένες Μοριακές Εξετάσεις για ανίχνευση των αιτιών
- Εξάλειψη των αιτιών της λοίμωξης
- Αυστηρά Εξατομικευμένες Αγωγές για την πρόληψη της ουρολοίμωξης ή για την αποφυγή υποτροπών
- Με επιπλέον ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος
Ουρολοίμωξη
H ουρολοίμωξη αποτελεί μία λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος. Το ουροποιητικό σύστημα αποτελείται από τους νεφρούς, την ουροδόχο κύστη, τους ουρητήρες και την ουρήθρα. Τα αίτια των ουρολοιμώξεων είναι μικροοργανισμοί όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες. Οι πιο συχνοί μικροοργανισμοί που προκαλούν ουρολοίμωξη είναι η E. Coli, ο σταφυλόκοκκος και ο πρωτέας. Η προέλευση αυτών των μικροβίων ή βακτηρίων, είναι συνήθως το παχύ έντερο του ίδιου του/της ασθενούς.
Υπό κανονικές συνθήκες, οι παθογόνοι αυτοί μικροοργανισμοί αποβάλλονται με την ούρηση, προτού προλάβουν να πολλαπλασιαστούν στο ουροποιητικό σύστημα και οδηγήσουν σε λοίμωξη και φλεγμονή. Ωστόσο, εάν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού είναι ανίσχυρο, τότε δημιουργείται η ουρολοίμωξη.
Συχνότητα εμφάνισης Ουρολοιμώξεων
Οι ουρολοιμώξεις αποτελούν ένα συχνά εμφανιζόμενο ιατρικό πρόβλημα. Παρουσιάζονται τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Ταλαιπωρούν όμως ιδιαίτερα το γυναικείο φύλο. Μία στις δύο γυναίκες θα παρουσιάσει ουρολοίμωξη, κατά τη διάρκεια της ζωής της. Αυτό οφείλεται στην ανατομία της γενετήσιας περιοχής των γυναικών, όπου η απόσταση μεταξύ της ουρήθρας και του πρωκτού είναι μικρότερη σε σχέση με τους άνδρες, καθώς και στην σημαντικά μικρότερου μήκους ουρήθρα τους, που επιτρέπει ευκολότερα την είσοδο και άνοδο μικροοργανισμών από το εξωτερικό περιβάλλον, στην ουροδόχο κύστη.
Συμπτώματα Ουρολοιμώξεων
Τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται η ουρολοίμωξη, ποικίλλουν από άτομο σε άτομο. Βέβαια, στα πιο συνήθη περιλαμβάνονται:
- Συχνοουρία, που συνοδεύεται από την αίσθηση ότι η κύστη δεν έχει αδειάσει
- Δυσουρία (πόνος και τσούξιμο κατά τη διάρκεια της ούρησης)
- Δυσοσμία ή/και θολερότητα των ούρων
- Αιματουρία (αίμα στα ούρα – σπανιότερα)
- Πυρετός ή δέκατα με ρίγος
- Πόνος στη οσφύ (μέση) ή υπερηβικά (χαμηλά στη κοιλιά στη μέση γραμμή του σώματος)
- Ναυτία και εμετός
Επιπλέον, δεν αποκλείεται να μην παρουσιαστεί κανένα από τα παραπάνω συμπτώματα και η ασθενής να αντιληφθεί ότι πάσχει από ουρολοίμωξη έπειτα από μία απλή εξέταση ούρων (ασυμπτωματική ουρολοίμωξη).
Προδιαθεσικοί παράγοντες Ουρολοίμωξης
Οι ουρολοιμώξεις αποτελούν ζήτημα πολυπαραγοντικής αιτιολογίας. Οι κυριότεροι προδιαθεσικοί παράγοντες οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση ουρολοίμωξης είναι συνήθως οι εξής:
- γενετική προδιάθεση
- βραχεία ουρήθρα, διαταραχή της φυσιολογικής χλωρίδας, έλλειψη γαλακτοβακίλλων στον κόλπο και κακή υγιεινή
- παρατεταμένη υγρασία της γενετήσιας περιοχής
- παραμονή των ούρων μέσα στην κύστη για τουλάχιστον 6 ώρες
- ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιογεννητικού συστήματος
- η χρήση του διαφράγματος και των σπερματοκτόνων ουσιών
- η σεξουαλική επαφή, κατά την οποία διευκολύνεται η μεταφορά μικροβίων στην περιοχή του κόλπου και της ουρήθρας
- ατροφία του κολπικού επιθηλίου
- αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών
- αφυδάτωση του οργανισμού
- προηγούμενα επεισόδια επαναλαμβανόμενης ουρολοίμωξης
- εγχειρήσεις που έχουν προηγηθεί στην ουροδόχο κύστη ή τα νεφρά
- ανίσχυρο ανοσοποιητικό σύστημα
- Σακχαρώδης Διαβήτης
- Νεφρολιθίαση (οι πέτρες στα νεφρά)
Διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση
Αν η γυναίκα αντιληφθεί ορισμένα από τα συμπτώματα ουρολοίμωξης που προαναφέρθηκαν, σε πρώτο στάδιο κρίνεται επιτακτική η ανάγκη να επισκεφτεί το γυναικολόγο της, προκειμένου να καθορίσει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.
Είναι απαραίτητη η λήψη λεπτομερούς ιστορικού και η πραγματοποίηση εργαστηριακού ελέγχου, στον οποίο θα περιλαμβάνεται γενική εξέταση, καλλιέργεια ούρων και αντιβιόγραμμα. Χρειάζεται να τονιστεί, ότι το δείγμα των ούρων θα πρέπει να δοθεί κατά τη διάρκεια των συμπτωμάτων και πριν από την έναρξη της αντιβιοτικής αγωγής. Όσον αφορά στην καλλιέργεια ούρων, αυτή παίζει σημαντικό ρόλο στη διάγνωση της ουρολοίμωξης.
Κατόπιν, το αντιβιόγραμμα αποτελεί ένα διαγνωστικό μέσον που βοηθάει το γιατρό να προβεί στην επιλογή του κατάλληλου αντιβιοτικού. Η ουρολοίμωξη χρήζει αντιβίωσης, προκειμένου να καταπολεμηθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μία θεραπεία διάρκειας 7-8 ημερών, είναι αρκετή για την υποχώρηση των συμπτωμάτων και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ουρολοίμωξης.
Πάντοτε χρειάζεται να θυμόμαστε την ταυτόχρονη λήψη ειδικών προβιοτικών, τα οποία θωρακίζουν αφενός από την κολπίτιδα που μπορεί να προκληθεί εξαιτίας των αντιβιοτικών κι αφετέρου προστατεύουν το γαστρεντερικό σύστημα.
Υποτροπιάζουσες Ουρολοιμώξεις και αποφυγή υποτροπών
Το κύριο πρόβλημα που είναι συνυφασμένο με τις ουρολοιμώξεις εντοπίζεται στο ότι εμφανίζεται συχνά το φαινόμενο των υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων. Ως υποτροπιάζουσες ορίζονται οι ουρολοιμώξεις που επανεμφανίζονται παρά το γεγονός ότι έχει προηγηθεί η θεραπευτική αντιμετώπιση ενός ήδη προηγούμενου επεισοδίου. Για να χαρακτηριστούν ως υποτροπιάζουσες, χρειάζεται να έχουν παρουσιαστεί περισσότερα από 3 επεισόδια ουρολοίμωξης εντός ενός έτους ή περισσότερα από 2 επεισόδια μέσα σε χρονικό διάστημα ενός εξαμήνου.
Επιπλέον, πλήθος γυναικών ταλαιπωρείται και από τις πολλαπλές υποτροπές ουρολοιμώξεων, καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από παροδική υποχώρηση των συμπτωμάτων της ουρολοίμωξης, έπειτα από κάποια θεραπευτική αγωγή και εκ νέου εμφάνισή τους και, μάλιστα, με πιο επίπονη συμπτωματολογία. Πρόκειται για αρκετά σοβαρά προβλήματα, που παρουσιάζονται όλο και συχνότερα στις μέρες μας και ταλαιπωρούν σε μεγάλο βαθμό τις πάσχουσες γυναίκες.
Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί η ουρολοίμωξη να επανεμφανιστεί ποικίλλουν. Καταρχάς, ενδέχεται να μην έχουν ανιχνευθεί πλήρως τα αίτια που προκάλεσαν την ουρολοίμωξη ή αυτή να μην έχει ιαθεί σωστά, γεγονός που οφείλεται στο ότι συνήθως οι ουρολοιμώξεις οφείλονται σε ποικίλους παράγοντες. Επιπλέον, ένα ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα ενοχοποιείται σε μεγάλο βαθμό, όταν επιμένει η ουρολοίμωξη, γιατί κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι ο οργανισμός δεν ανταποκρίνεται επαρκώς απέναντι στον παθογόνο παράγοντα. Ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, ακόμη κι αν εμφανίσουμε ουρολοίμωξη, μας βοηθάει να αναρρώσουμε ταχύτερα, ενώ η συμπτωματολογία είναι πολύ πιο ήπια. Οι πολλαπλές υποτροπές ουρολοιμώξεων, άλλωστε, αποτελούν μία σαφέστατη ένδειξη εξασθένησης της φυσικής άμυνας του οργανισμού.
Μέτρα Πρόληψης
- Ορθή υγιεινή της γενετήσιας περιοχής
- Περιοδική λήψη αντιβίωσης, σύμφωνα με το πρωτόκολλο που θα ορίσει ο θεράπων Ιατρός
- Αποφυγή χρήσης διαφράγματος στον κόλπο
- Χρήση λιπαντικού στη σεξουαλική επαφή
- Ούρηση μετά τη σεξουαλική επαφή
- Ούρηση πριν τον ύπνο το βράδυ
- Τακτική ούρηση στη διάρκεια της ημέρας
- Κατανάλωση χυμού φραγκοστάφυλου (cranberry)
- Κατανάλωση προβιοτικών
- Μην ξεχνάτε τη λήψη άφθονου νερού ημερησίως, (εννοούμε 3-3,5 λίτρα την ημέρα τουλάχιστον) στη φάση που δεν παίρνετε αντιβίωση
- Σε γυναίκες με ατροφία του κολπικού και ουροποιητικού επιθηλίου, θα πρέπει να γίνεται ορμονική αποκατάσταση
Θεραπευτική αντιμετώπιση Ουρολοιμώξεων και εκμηδένιση πιθανότητας υποτροπών
Την τελευταία δεκαετία, η Ιατρική τεχνολογία και γνώση εξελίσσονται με ταχείς ρυθμούς, όσον αφορά στη Μοριακή διαγνωστική και στην εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση για την πρόληψη και αντιμετώπιση των γυναικολογικών λοιμώξεων, όπως οι ουρολοιμώξεις. Στα πλαίσια λοιπόν, ενός ορθά δομημένου γυναικολογικού ιατρείου, είναι απαραίτητο να εφαρμόζονται εξειδικευμένες και πλήρεις καλλιέργειες, καθώς και ειδικές εξετάσεις ως προς τη συνολική κατάσταση της υγείας της ασθενούς (τύπου Bio 4h).
Εδώ ακριβώς έγκειται και ο ρόλος της Αντιγηραντικής, Προληπτικής, Αναγεννητικής και Λειτουργικής Γυναικολογίας, η οποία με τη βοήθεια των κατάλληλων ελέγχων και της υψηλής τεχνολογίας μπορεί να μας πληροφορήσει επαρκώς για τη συνολική κατάσταση του οργανισμού μας, την κατάσταση του ανοσοποιητικού μας συστήματος, καθώς και για τα εφόδια που διαθέτει το σώμα μας, προκειμένου να αντεπεξέλθει επαρκώς σε αυτό το μείζον ζήτημα των υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων. Μέσα από Εξειδικευμένες εξετάσεις που αποτυπώνουν με απόλυτη ακρίβεια την κατάσταση του ανοσοποιητικού μας συστήματος και προσδιορίζουν τη βιολογική μας ηλικία και τις ανάγκες του σώματος, σε όλα τα επίπεδα, μπορεί να ενδυναμωθεί ο οργανισμός μας εκ των έσω και να καταστούμε ικανοί να αντιμετωπίζουμε σωστά, οποιαδήποτε παθογόνο κατάσταση.
Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, ο θεράπων ιατρός έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύσει και να εξαλείψει στοχευμένα την ουρολοίμωξη και να δώσει μία οριστική λύση στο πρόβλημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η γυναίκα, μέσα από την εκπόνηση ενός θεραπευτικού πρωτοκόλλου, το οποίο αποσκοπεί στην εκμηδένιση των πιθανοτήτων υποτροπής στο μέλλον, μέσω της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος. Η στρατηγική της συγκεκριμένης θεραπευτικής προσέγγισης είναι διττή. Αφενός, επιτυγχάνεται στοχευμένη εξάλειψη των παραγόντων που προκάλεσαν την ουρολοίμωξη κι αφετέρου η ασθενής καλύπτεται θεραπευτικά, ούτως ώστε να μην παρατηρηθούν ποτέ ξανά υποτροπές.
Για να είστε πάντα καλά.
Dr. Κυριάκος Τίγκας, M.D.
Χειρουργός Γυναικολόγος – Μαιευτήρας
Εξειδίκευση σε : Λειτουργική, Προληπτική, Αντιγηραντική Ιατρική,
Ορμονική Αποκατάσταση γυναικών με Βιομιμητικές Ορμόνες,
Χειρουργική Γυναικολογική Ογκολογία, Χειρουργική Μαστού
Διαβάστε επίσης
Υποτροπιάζουσες Ουρολοιμώξεις
Πρόληψη Ουρολοιμώξεων
Πρόληψη Χρόνιων Φλεγμονών
Πηγές:
- “Urinary Tract Infection”. Centers for Disease Control and Prevention (CDC). 17 April 2015. Archived from the original on 22 February 2016. Retrieved 9 February 2016.
- Colgan R, Williams M, Johnson JR (1 September 2011). “Diagnosis and treatment of acute pyelonephritis in women”. American Family Physician. 84 (5): 519–26. PMID 21888302.
- Caterino, Jeffrey M.; Kahan, Scott (2003). In a Page: Emergency medicine. Lippincott Williams & Wilkins. p. 95. ISBN 9781405103572. Archived from the original on 24 April 2017.
- Salvatore S, Salvatore S, Cattoni E, Siesto G, Serati M, Sorice P, Torella M (June 2011). “Urinary tract infections in women”. European Journal of Obstetrics, Gynecology, and Reproductive Biology. 156 (2): 131–6. doi:10.1016/j.ejogrb.2011.01.028. PMID 21349630.
- Lane, DR; Takhar, SS (August 2011). “Diagnosis and management of urinary tract infection and pyelonephritis”. Emergency Medicine Clinics of North America. 29 (3): 539–52. doi:10.1016/j.emc.2011.04.001. PMID 21782073.
- Woodford, HJ; George, J (February 2011). “Diagnosis and management of urinary infections in older people”. Clinical Medicine. 11 (1): 80–3. doi:10.7861/clinmedicine.11-1-80. PMC 5873814. PMID 21404794.
- Study Guide for Pathophysiology (5 ed.). Elsevier Health Sciences. 2013. p. 272. ISBN 9780323293181. Archived from the original on 16 February 2016.
- Introduction to Medical-Surgical Nursing. Elsevier Health Sciences. 2015. p. 909. ISBN 9781455776412.
- Jarvis, William R. (2007). Bennett & Brachman’s hospital infections (5th ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins. p. 474. ISBN 9780781763837. Archived from the original on 16 February 2016.
- Magistro, G; Stief, CG (6 August 2018). “Vaccine Development for Urinary Tract Infections: Where Do We Stand?”. European Urology Focus. 5 (1): 39–41. doi:10.1016/j.euf.2018.07.034. PMID 30093359.
- Dai, B; Liu, Y; Jia, J; Mei, C (2010). “Long-term antibiotics for the prevention of recurrent urinary tract infection in children: a systematic review and meta-analysis”. Archives of Disease in Childhood. 95 (7): 499–508. doi:10.1136/adc.2009.173112. PMID 20457696. S2CID 6714180.
- Jepson RG, Williams G, Craig JC (17 October 2012). “Cranberries for preventing urinary tract infections”. Cochrane Database of Systematic Reviews (Submitted manuscript). 10: CD001321. doi:10.1002/14651858.CD001321.pub5. PMC 7027998. PMID 23076891.