Τα Οστά έχουν το δικό τους κύκλο ζωής και μεταβολισμού. Έναν ρυθμό ανάπτυξης, ζωής και θανάτου που κυβερνάται από τα Οιστρογόνα και την Προγεστερόνη. Μόλις πέφτουν τα επίπεδα Οιστρογόνων και Προγεστερόνης στη γυναίκα, τα οστά της αρχίζουν να γερνούν πολύ γρήγορα. Η σχέση αυτή των Ορμονών με την Οστεοπόρωση είναι γνωστή από το 1941.
Ανεξαρτήτως δε της ηλικίας της γυναίκας, μόλις βρεθεί σε Εμμηνόπαυση, εμφανίζει Οστεοπόρωση. Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο εντονότερη γίνεται.
Η πτώση των Οιστρογόνων κατά την Περιεμμηνόπαυση, σημαίνει ότι μεσοκυκλικά τα Οιστρογόνα, δε φτάνουν σε μέγιστες τιμές (peak) για 48 περίπου ώρες, όπως θα έπρεπε κανονικά, για να γίνει Ωοθυλακιορρηξία.
Με την Ανωοθυλακιορρηξία που συμβαίνει, δε μπορεί να παραχθεί Προγεστερόνη και δεν γίνεται ενεργοποίηση των υποδοχέων της, για να κατασκευαστεί οστό.
Έτσι, ξεκινά η Οστεοπενία αρχικά και κατόπιν η Οστεοπόρωση.
Εάν και εφόσον αποκαταστήσουμε τους μηχανισμούς που παράγουν οστό. Υπάρχουν πολλαπλοί συνδυασμοί θεραπευτικών σχημάτων, που μπορεί να περιλαμβάνουν:
Η Οστεοπόρωση αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα χρόνια νοσήματα, το οποίο οφείλεται στην πτώση των ορμονών, που συμβαίνει κατά την εμμηνόπαυση στο γυναικείο σώμα.Κατ’ ουσίαν, η μείωση των οιστρογόνων και της προγεστερόνης, όταν επέρχεται η οριστική διακοπή της εμμήνου ρύσεως, αποτελεί ένα από τα κυριότερα αίτια της Οστεοπόρωσης.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωση οστεοπόρωσης είναι η κληρονομική προδιάθεση, η αυξημένη ηλικία, το κάπνισμα, το χαμηλό σωματικό βάρος, η ελλιπής σωματική άσκηση, η μειωμένη πρόσληψη ασβεστίου, η καθυστερημένη εμμηναρχή στις γυναίκες και ο υπογοναδισμός στους άνδρες.
Η οστεοπόρωση είναι μία «ύπουλη» νόσος, καθώς η απώλεια των οστών συμβαίνει σταδιακά, η οστική μάζα αλλοιώνεται συνεχώς και συνήθως δεν υπάρχουν συμπτώματα έως ότου εμφανιστεί το πρώτο κάταγμα.
Οι συχνότερες θέσεις εντόπισης καταγμάτων στις γυναίκες κατά την Εμμηνόπαυση είναι: Κατάγματα σπονδυλικής στήλης, ισχίου, Αυχένα, Κεφαλής Μηριαίου Οστού, Καρπού ιδίως στο άκρο της κερκίδας (κάταγμα Colles).Tα κατάγματα Colles στην κερκίδα, συμβαίνουν 10 φορές συχνότερα στις γυναίκες ηλικίας 55 ετών, σε σχέση με τις γυναίκες ηλικίας 35 ετών.
Όσον αφορά στα σπονδυλικά κατάγματα, αυτά μπορεί να προκαλέσουν πόνο ή/και παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, ενώ τα κατάγματα του ισχίου αποτελούν την πιο σοβαρή επιπλοκή της οστεοπόρωσης.
Επιπλέον, βασικό σύμπτωμα σε ασθενείς με οστεοπόρωση είναι ο οξύς πόνος που μπορεί να εκδηλωθεί έπειτα από κάποιο μικρό χτύπημα ή τραυματισμό. Ο πόνος αυτός επιδεινώνεται, όταν το άτομο κινείται ή γυμνάζεται και εξασθενεί, μόλις ο ασθενής βρεθεί σε ξαπλωτή θέση. Πολλές φορές, μάλιστα, αποφεύγεται η οποιαδήποτε κίνηση από τα άτομα, λόγω του έντονου πόνου.
Ανεξαρτήτως ηλικίας, κάθε γυναίκα που παρουσιάζει πτώση των Φυλετικών της Ορμονών (SexHormones), δηλαδή Οιστρογόνων και Προγεστερόνης, θα εμφανίσει σταδιακή ελάττωση της οστικής της μάζας, κατόπιν Οστεοπενία και τελικά Οστεοπόρωση.
Οι τύποι Οστεοπόρωσης είναι συνοπτικά οι ακόλουθοι:
Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι δεν είναι λίγες οι φορές που η οστεοπόρωση συνδέεται με κάποια είδη καρκίνου ή επηρεάζεται από αυτά. Ιδιαίτερα, οι γυναίκες με ιστορικό καρκίνου του μαστού διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης, εξαιτίας των χειρουργικών (υστερεκτομή) και φαρμακευτικών παρεμβάσεων (αναστολείς της αρωματάσης, χημειοθεραπεία), μέσω των οποίων μπλοκάρονται κάποιες φυλετικές ορμόνες. Επιπλέον, η χημειοθεραπεία επιδρά στη λειτουργία των ωοθηκών.
Αντιλαμβανόμαστε επομένως ότι Διαταραχές, Ανεπάρκειες και Ανισορροπίες στα επίπεδα Ορμονών, προκαλούν, μεταξύ άλλων, και Οστεοπόρωση.
Η Οστεοπόρωση μπορεί να διαγνωστεί μέσω της μέτρησης της οστικής πυκνότητας, η οποία αποτυπώνει τις φυσιολογικές ή μη τιμές που μπορεί να προμηνύουν οστεοπόρωση. Όσο πιο χαμηλή είναι η τιμή της οστικής πυκνότητας, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος πρόκλησης κατάγματος. Όταν, μάλιστα, οι τιμές είναι χαμηλότερες του -3.5, τότε το άτομο υποφέρει από βαριά ή προχωρημένη οστεοπόρωση.
Η γενικευμένη, λοιπόν, άποψη ότι δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για την Οστεοπόρωση είναι λανθασμένη.
Αντίθετα, απάντηση στο βασικό πρόβλημα της Οστεοπόρωσης αποτελεί η σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση, η οποία περιλαμβάνει τη λήψη πλήρους επιγενετικού, Ιατρικού ιστορικού και εξατομικευμένων εξετάσεων (βιοχημικών, ορμονικών, απεικονιστικών, μεταβολικών, κ.ά.).
Το κλειδί είναι η λεπτομερειακή ανίχνευση και θεραπεία
Με βάση τα διαγνωστικά αποτελέσματα συστήνεται κατόπιν η κατάλληλη φυσική θεραπευτική αγωγή από το θεράποντα ιατρό, προσαρμοσμένη στις εξατομικευμένες βιοχημικές ανάγκες της ασθενούς.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι η κυριότερη μορφή Πρωτοπαθούς Οστεοπόρωσης είναι η «Μετεμμηνοπαυσιακή Οστεοπόρωση» στις γυναίκες, που με τη σειρά της οφείλεται στην έλλειψη Οιστρογόνων και Προγεστερόνης. Όμως, πέρασαν πολλές δεκαετίες, χωρίς ουσιαστική θεραπευτική προσέγγιση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα.
Πιο συγκεκριμένα, μέχρι και το 1982 δεν υπήρχαν ούτε αξιόπιστες διαγνωστικές μέθοδοι, ούτε σοβαρές θεραπείες. Η Οστεοπόρωση δηλαδή θεωρείτο μέχρι τότε ως ένα «φυσιολογικό» επακόλουθο των «γηραιών» ανθρώπων (ανθρώπων της τρίτης ηλικίας), οι οποίοι «με το που πέφτουν, σπάνε τα κόκκαλά τους».
Την εποχή εκείνη μάλιστα, κυκλοφορούσαν στο εμπόριο ελάχιστα σκευάσματα ασβεστίου, συνδυασμοί βιταμίνης D3 και σκευάσματα Aλφακαλσιδόλης ( προμεταβολίτη της Βιταμίνης D3).
Ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό γεγονός που προέκυψε την ίδια περίοδο, πυροδότησε τη μεγάλη χρηματοδότηση ερευνών διεθνώς, σχετικά με το μεγάλο αυτό πρόβλημα της Οστεοπόρωσης. Δεν ήταν άλλη από την εμφάνιση Οστεοπόρωσης σε Αμερικανούς και Σοβιετικούς αστροναύτες- κοσμοναύτες διαρκείας, που εμφάνισαν μετά την πολύμηνη παραμονή τους στους διαστημικούς σταθμούς Skylab (NASA) και Μιρ (ΕΣΣΔ), αντίστοιχα.
Tα αποτελέσματα, ωστόσο, όλων των πολλαπλών συνθετικών-χημικών θεραπειών, ήταν και φαίνεται να είναι πενιχρά. Αφενός λόγω των διαφόρων και πολλαπλών παρενεργειών τους, βάσει των οποίων οι θεραπείες αυτές δε γίνονται καλώς ανεκτές από τους ασθενείς, αφετέρου δε, λόγω της μη αντιμετώπισης του βασικού αιτίου που προκαλεί την Οστεοπόρωση στις γυναίκες.
Υπάρχουν πολλαπλοί συνδυασμοί θεραπευτικών σχημάτων, που μπορεί να περιλαμβάνουν:
Τα Οιστρογόνα επίσης, ελέγχουν την Οστεοκλαστική δραστηριότητα. Οι Οστεοκλάστες (osteoclasts) είναι οστικά κύτταρα , τα οποία τρώνε το παλιό οστό και το αποδομούν.
Η Προγεστερόνη από την άλλη, ελέγχει την Οστεοβλαστική δραστηριότητα. Οι Οστεοβλάστες (osteoblasts)είναι οστικά κύτταρα, τα οποία χτίζουν φρέσκο,καινούργιο οστό.
Στην περίπτωση των οστών. Η Προγεστερόνη αναπτύσσει νέο οστό, ενώ τα Οιστρογόνα αποδομούν. Ώστε να κατασκευαστεί και πάλι φρέσκο οστό, τον επόμενο μήνα με τον επόμενο κύκλο,περίοδο,της γυναίκας.
Με τη θεραπευτική αυτή προσέγγιση, επιτυγχάνουμε σταδιακή αναστροφή εγκατεστημένης Οστεοπενίας και Οστεοπόρωσης στη γυναίκα. Όσο νωρίτερα δε ηλικιακά, ξεκινήσει η Αποκατάσταση, τόσο συντομότερα η γυναίκα, επανέρχεται στο βέλτιστο επίπεδο υγείας της, συνολικά.
Η θεραπεία αναπροσαρμόζεται κάθε φορά, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε γυναίκας. Δεν υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί στη διάρκεια της θεραπευτικής αυτής προσέγγισης, η οποία ταυτόχρονα παρέχει και μέγιστη αντικαρκινική προστασία.
Αμέσως μετά την ορμονική πτώση, κατά την περίοδο της εμμηνόπαυσης. Καλό θα είναι να διενεργούνται οι πρώτες μετρήσεις και να ξεκινά η αντιμετώπιση της Οστεοπόρωσης με φυσικό τρόπο.
Για να είστε πάντα καλά.
Dr. Κυριάκος Τίγκας, M.D.
Χειρουργός Γυναικολόγος – Μαιευτήρας
Εξειδίκευση σε : Λειτουργική, Προληπτική, Αντιγηραντική Ιατρική,
Ορμονική Αποκατάσταση γυναικών με Βιομιμητικές Ορμόνες,
Χειρουργική Γυναικολογική Ογκολογία, Χειρουργική Μαστού
Διαβάστε ακόμα
Τι είναι η Οστεοπόρωση
Πρόληψη Οστεοπόρωσης
Διαταραχές Κύκλου