Ινομυώματα: πώς μπορούν να εξαλειφθούν χωρίς χειρουργείο;

Μη επεμβατικές θεραπείεςΟρμονική ΙσορροπίαΦυσική Θεραπεία Ορμονικής ΑποκατάστασηςΕξατομικευμένη ΧορήγησηΟρμονική ΙσορροπίαΠλεονεκτήματα Φυσικών Ορμονών

Σε κάθε γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας, είναι γνωστή η λέξη «Ινομύωμα». Τι ακριβώς όμως είναι τα Ινομυώματα; Τα Ινομυώματα ή «Λειομυώματα» είναι καλοήθεις όγκοι της μήτρας, αμιγώς Οιστρογονοεξαρτώμενοι, που αναπτύσσονται στο τοίχωμα της μήτρας από τις λείες μυϊκές της ίνες.

Δημιουργούνται, όταν υπάρχει περίσσεια Οιστρογόνων στο γυναικείο οργανισμό, χωρίς αυτά τα αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων να αντιρροπίζονται και να εξισορροπούνται από ανάλογα επίπεδα Προγεστερόνης.

Διότι η Προγεστερόνη είναι αυτή που εξισορροπεί την έντονη δράση των οιστρογόνων, σε διάφορα όργανα της γυναίκας, ώστε να μην δημιουργούν, λειτουργώντας μόνα τους, καλοήθεις αρχικά βλάβες και αργότερα κακοήθεις.

Το σχήμα, το μέγεθος και η τοποθεσία των Ινομυωμάτων ποικίλλουν (υπορογόνια, τοιχωματικά και υποβλεννογόνια ινομυώματα).

Παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζονται κατά κόρον χειρουργικά, το κύριο πρόβλημα είναι ότι επανεμφανίζονται. Νέα ινομυώματα δημιουργούνται, με αποτέλεσμα μια γυναίκα να οδηγείται πολλές φορές στο χειρουργείο, για τον ίδιο λόγο. Αυτό συμβαίνει, γιατί δεν αντιμετωπίζεται το αίτιο δημιουργίας των ινομυωμάτων.

Ωστόσο, μπορούμε πλέον, με σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους να σταματήσουμε την αυξητική τους πορεία, να τα μειώσουμε, έως και να τα εξαλείψουμε, χωρίς χειρουργείο.

Με ποια συμπτώματα μπορούν εκδηλωθούν τα Ινομυώματα μήτρας;

Όταν διογκωθεί το μέγεθος του Ινομυώματος ή αν το σημείο στο οποίο εντοπίζεται διαταράσσει τη λειτουργικότητα της μήτρας (υποβλεννογόνια), τότε η γυναίκα αρχίζει να ταλαιπωρείται από μία πλειάδα συμπτωμάτων. Σε αυτά συνήθως συγκαταλέγονται τα ακόλουθα:

• Διαταραχές περιόδου. Η περίοδος μπορεί να εμφανιστεί πριν από την 21η ημέρα του κύκλου (συχνομηνόρροια) ή να διαρκεί περισσότερο από 7 μέρες (πολυμηνόρροια). Σε κάθε περίοδο, δεν αποκλείεται να παρουσιάζεται αυξημένη ροή αίματος (μηνορραγία) ή πόνος (δυσμηνόρροια), ναυτία, εμετός, κράμπες.
• Κάποιες γυναίκες έχουν φούσκωμα στην κοιλιακή περιοχή. Αν τα Ινομυώματα διογκωθούν, ενδέχεται να προκληθεί ακόμα και δύσπνοια ή νεφρική ανεπάρκεια.
• Όταν τα Ινομυώματα εντοπίζονται εντός της μήτρας, οι γυναίκες αισθάνονται πόνο και πίεση στην περιοχή της πυέλου. Αν τα Ινομυώματα βρίσκονται προς τα πίσω, μπορεί να επέλθει πόνος χαμηλά στην πλάτη ή και στα πόδια.
• Οι εγκυμονούσες με Ινομυώματα μπορεί να εμφανίσουν αυτόματες αποβολές, πρόωρο τοκετό ή/και ρήξη της μήτρας.

• Περίπου στο 5-10% των περιπτώσεων, μπορεί να προκληθεί Υπογονιμότητα.
• Ενδέχεται να εμφανιστεί συχνοουρία και δυσκολία στην ούρηση, λόγω της πίεσης που ασκεί στο έντερο το Ινομύωμα. Μάλιστα, όταν αυτό εντοπίζεται στο πίσω μέρος της μήτρας, πιέζεται το ορθό. Έτσι, περιορίζονται οι κινήσεις του εντέρου, με αποτέλεσμα την παρουσία δυσκοιλιότητας.
• Αν το Ινομύωμα βρίσκεται στον τράχηλο της μήτρας (εξαιρετικά επικίνδυνη θέση), δεν αποκλείεται η γυναίκα να βιώνει πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία).

Ποιοι παράγοντες κινδύνου μπορούν να πυροδοτήσουν την ανάπτυξη Ινομυωμάτων;

Έχει υποστηριχθεί ότι τα Ινομυώματα μπορεί να οφείλονται σε κάποιο είδος μετάλλαξης ενός μεμονωμένου μυϊκού κυττάρου του ιστού της μήτρας. Επιπλέον προδιαθεσικός παράγοντας θεωρείται η Κληρονομική προδιάθεση, αλλά και η Εθνικότητα. Τα Ινομυώματα εμφανίζονται συχνότερα σε γυναίκες της μαύρης φυλής.

Η πρόωρη εμμηναρχή και τα υψηλά επίπεδα Οιστρογόνων κάθε μορφής, είδους και προέλευσης συνηγορούν στην εμφάνιση Ινομυωμάτων. Γι’ αυτό, οι γυναίκες στην Εμμηνόπαυση διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο δημιουργίας Ινομυωμάτων, λόγω των μειωμένων επιπέδων οιστρογόνων.

Επιπρόσθετοι παράγοντες κινδύνου αποτελούν η αύξηση του λιπώδους ιστού του σώματος, τα περιττά κιλά, η υπερβολική πρόσληψη κόκκινου κρέατος, καθώς επίσης κι η θεραπεία Ορμονικής Υποκατάστασης.

Οι έως τώρα ιατρικές μέθοδοι θεραπειών για τα Ινομυώματα είναι η φαρμακευτική θεραπεία, η χειρουργική (Λαπαροσκόπηση, Υστεροσκόπηση) ή/και συνδυασμός των δύο.

Η κλασική φαρμακευτική θεραπεία βασίζεται στη χορήγηση συνθετικών ορμονικών σκευασμάτων. Αυτά φέρουν ως αποτέλεσμα την αδρανοποίηση των ωοθηκών και κατά συνέπεια την παύση έκκρισης των ορμονών τους, ώστε να μην παράγονται καθόλου οιστρογόνα στη γυναίκα, με σκοπό τη μείωση του μεγέθους των Ινομυωμάτων.

Ουσιαστικά, η ασθενής εισέρχεται άμεσα σε φάση Χημικής Προκλητής Εμμηνόπαυσης. Γίνεται δηλαδή χημικός ευνουχισμός (Chemical Castration). Η διάρκεια της φαρμακευτικής θεραπείας κυμαίνεται από 3 έως 9 μήνες και συνήθως δεν διαρκεί παραπάνω, λόγω του ότι εγκυμονεί ο κίνδυνος εμφάνισης και οστεοπόρωσης.

Παράλληλα, δεν αποκλείεται να δυσκολευτούν να επανέλθουν οι ωοθήκες στο προηγούμενο επίπεδο λειτουργίας τους, μετά το τέλος της χορήγησης της θεραπείας. Φυσικά, η γυναίκα βιώνει έντονα, όλα τα σημεία και συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, σωματικά και ψυχολογικά.

Η χειρουργική αφαίρεση των Ινομυωμάτων, από την άλλη, συνεπάγεται την εξουθένωση και ταλαιπωρία της ασθενούς σε οικονομικό, ψυχολογικό, αλλά και σωματικό επίπεδο.

Συνήθως, με όλες τις θεραπευτικές τακτικές, τα Ινομυώματα εμφανίζονται πάλι, διότι δεν έχουν εξαλειφθεί τα αίτια που οδήγησαν στην ανάπτυξη τους.

Τα Ινομυώματα μπορούν να εξαλειφθούν, χωρίς ανάγκη χειρουργικής επέμβασης 

Παρά το ότι τα Ινομυώματα αντιμετωπίζονται κατά κόρον χειρουργικά, η εξάλειψη των πραγματικών αιτιών αυτών μπορεί να εξασφαλίσει τη θεραπευτική τους αντιμετώπιση, χωρίς χειρουργείο και επιβάρυνση της ασθενούς.

Πλέον, μπορούμε να διερευνήσουμε, σε κυτταρικό και γονιδιακό επίπεδο, τους ακριβείς μηχανισμούς των Ινομυωμάτων. Κατάλληλες Εργαστηριακές Εξετάσεις μετρούν με ακρίβεια τα επίπεδα των Ορμονών και λοιπές Εξειδικευμένες Εξετάσεις (από σάλιο, ούρα, αίμα, κόπρανα) ανιχνεύουν τα αίτια των Ινομυωμάτων.

Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, εκπονούνται κατάλληλα συνδυαστικά θεραπευτικά πρωτόκολλα. Αυτά περιλαμβάνουν την επίτευξη της βέλτιστης Ορμονικής Ισορροπίας και την εκλεκτική εξαίρεση πολύ μεγάλων σε μέγεθος Ινομυωμάτων.

Όταν και αν κριθεί απαραίτητο, ομαλοποιείται ο εμμηνορρυσιακός κύκλος, διορθώνονται στοχευμένα οι ανεπάρκειες σε βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, αμινοξέα, μικρο και μακρο-θρεπτικά συστατικά του γυναικείου οργανισμού.

Τέλος, χορηγούνται εξατομικευμένα διατροφολογικά σχήματα, που προκύπτουν βάσει των γενετικών πληροφοριών που λαμβάνονται από το DNA (γονίδια) κάθε γυναίκας.

Τα θεραπευτικά αυτά πρωτόκολλα σημειώνουν ποσοστά επιτυχίας άνω του 90% και η επιτυχία τους βασίζεται στα εξής:

• Η κάθε ασθενής προσεγγίζεται εξατομικευμένα.
• Προλαμβάνεται και αναχαιτίζεται η ανάπτυξη νέων βλαβών. Η γυναίκα απαλλάσσεται από τα Ινομυώματα μακροπρόθεσμα.
• Μέσα από την επαναφορά της ισορροπίας των ορμονών της γυναίκας στα καλύτερα δυνατά (βέλτιστα) επίπεδα, αλλά και των υπόλοιπων συστημάτων του οργανισμού της, αντιμετωπίζονται τα Ινομυώματα και ταυτόχρονα προάγεται η υγεία των ασθενών. Η κατάσταση της υγείας κάθε ασθενούς παρακολουθείται συστηματικά, μέσω κλινικών και εργαστηριακών εξετάσεων.
• Το γυναικείο σώμα επιτελεί πλέον σωστά όλες τις λειτουργίες του, έτσι όπως έχει προγραμματιστεί γενετικά να κάνει, με σκοπό την ισορροπία και την ευεξία του.
• Σοβαρά γυναικολογικά προβλήματα, όπως τα Ινομυώματα, μπορούν να αντιμετωπιστούν, με απόλυτα φυσικό τρόπο, δίχως να χρειαστεί η χορήγηση συνθετικών χημικών, αντισυλληπτικών δισκίων και ορμονικού ευνουχισμού.

Καλέστε μας στο 2102204100, έτσι ώστε να καθοριστεί το δικό σας Εξατομικευμένο Θεραπευτικό Σχήμα, για την επιτυχή εξάλειψη των Ινομυωμάτων σας

Για να είστε πάντα καλά.

Dr. Κυριάκος Τίγκας, M.D.
Χειρουργός Γυναικολόγος – Μαιευτήρας
Εξειδίκευση σε : Λειτουργική, Προληπτική, Αντιγηραντική Ιατρική,
Ορμονική Αποκατάσταση γυναικών με Βιομιμητικές Ορμόνες,
Χειρουργική Γυναικολογική Ογκολογία, Χειρουργική Μαστού

References:

1. “Uterine fibroids fact sheet”. Office on Women’s Health. January 15, 2015. Archived from the original on 7 July 2015. Retrieved 26 June 2015.
2. “Uterine Fibroids | Fibroids | MedlinePlus”. Retrieved 2018-11-07.
3. Kashani BN, Centini G, Morelli SS, Weiss G, Petraglia F (July 2016). “Role of Medical Management for Uterine Leiomyomas”. Best Pract Res Clin Obstet Gynaecol. 34: 85–103.
4. Moroni RM, Vieira CS, Ferriani RA, Reis RM, Nogueira AA, Brito LG (January 2015). “Presentation and treatment of uterine leiomyoma in adolescence: a systematic review”. BMC Women’s Health. 15: 4.
5. “Uterine Fibroids: Symptoms, Causes, Risk Factors & Treatment”. Cleveland Clinic. Retrieved 2022-10-08.
6. Segars JH, Parrott EC, Nagel JD, Guo XC, Gao X, Birnbaum LS, Pinn VW, Dixon D (2014). “Proceedings from the Third National Institutes of Health International Congress on Advances in Uterine Leiomyoma Research: comprehensive review, conference summary and future recommendations”. Hum. Reprod. Update. 20 (3): 309–33.
7. Parazzini F, Di Martino M, Candiani M, Viganò P (2015). “Dietary components and uterine leiomyomas: a review of published data”. Nutr Cancer. 67 (4): 569–79.
8. “Uterine fibroids fact sheet”. womenshealth.gov. 2016-12-15. Archived from the original on 2016-02-09.
9. Younas K, Hadoura E, Majoko F, Bunkheila A (January 2016). “A review of evidence-based management of uterine fibroids”. The Obstetrician & Gynaecologist. 18 (1): 33–42.
10. Heinonen HR, Pasanen A, Heikinheimo O, Tanskanen T, Palin K, Tolvanen J, Vahteristo P, Sjöberg J, Pitkänen E, Bützow R, Mäkinen N, Aaltonen LA (2017). “Multiple clinical characteristics separate MED12-mutation-positive and -negative uterine leiomyomas”. Sci Rep. 7 (1): 1015. Bibcode:2017NatSR…7.1015H.
11. “FDA Updated Assessment of The Use of Laparoscopic Power Morcellators to Treat Uterine Fibroids” (PDF). Food and Drug Administration. Retrieved 23 December 2017.
12. “Uterine fibroids – Diagnosis and treatment – Mayo Clinic”. www.mayoclinic.org. Retrieved 2022-10-08.
13. Courtoy GE, Donnez J, Marbaix E, Dolmans MM (August 2015). “In vivo mechanisms of uterine myoma volume reduction with ulipristal acetate treatment”. Fertil Steril. 104 (2): 426–34.e1.
14. Courtoy GE, Donnez J, Ambroise J, Arriagada P, Luyckx M, Marbaix E, Dolmans MM (August 2018). “Gene expression changes in uterine myomas in response to ulipristal acetate treatment”. Reprod Biomed Online. 37 (2): 224–233.